Vloedplanken in Noord-Holland.
In 2017 wende ik mij tot de verantwoordelijke instelling maar vier jaar laten liggen ze er nog steeds !
Droge voeten is in dit land probleem nummer één, maar waarom wordt dit niet in de kabinetsbesprekingen betrokken?
Een watersnoodramp als die van 1953 komt maar eens in de 10.000 jaar voor zegt men maar kan morgen weer plaats vinden. Als je de getuigenverklaringen uit die nacht van 31 januari 1953 leest ondervonden dijkwerkers, die de noodvoorzieningen in orde moesten maken in een poging het water te stoppen, heel veel tekortkomingen. Ontbrekende of verrotte vloedplanken zorgde toen voor extra paniek. Houtbewerkers moesten deze veiligheidsvoorzieningen midden in de nacht, dus op het laatste moment, nog in orde proberen te maken. Aan dit onderdeel van de waterveiligheid moet ik steeds denken als ik bij Burgervlotbrug of St. Maartensvlotbrug het kanaal over steek. Deze monumentale vlotbruggen vragen een vermogen aan belastinggeld om ze voor vaar en rijverkeer functioneel te houden. Toen ik in 1970 in deze buurt kwam wonen zag je overal langs het Noordhollands kanaal bij aftakkingen van waterwegen van die mooi verzorgde hokjes waar de vloedplanken, beschermd tegen weersinvloeden, lagen opgeslagen. Enkele jaren geleden deed ik deze melding ook bij Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier die de verantwoording doorschoven naar provincie Noord-Holland. Maar blijkbaar is de waterveiligheid in dit land nu zo goed geregeld dat vloedplanken niet meer onderhouden hoeven te worden. Haal ze dan weg zou ik zeggen of dienen ze om de zitplek op ’n visstek te veraangenamen ? Ik vind het een storend gezicht tussen de frisse kleur van de groene bermen langs het Noordhollands kanaal !
Geen reacties